w językoznawstwie: 1. nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie; 2. znak interpunkcyjny (!) nadający wyrazom ekspresji, występujący na końcu zdania rozkazującego, pojawiający się również po rzeczowniku użytym w wołaczu