niedopuszczalne w grach (i)
[czytaj: loc-i kommunes] z łaciny: miejsca wspólne; topika;
1. nauka o toposach, motywach, zwrotach, sformułowaniach powtarzających się w literaturze różnych krajów i kultur;
2. zbiór takich toposów
KOMENTARZE
jaki to slownik skoro generalnie brak w nim tlumaczen!! :((
(łac. = miejsca wspólne), termin wprowadził do literaturoznawstwa E.R. Curtius, traktując go jako podstawę nowoczesnej topiki, nauki o toposach przekazanych przez antyczną tradycję retoryki, o literackich sposobach wysłowienia, odwiecznych archetypach, motywach, obrazach, tematach, świadczących o ciągłości śródziemnomorskiej kultury europejskieg, jej źródłach antycznych, np. Arkadia poetów, złoty wiek ludzkości, miłość niebiańska i ziemska, wyspy szczęśliwe, Ojczyzna Matka, świat jako teatr. Retoryka Arystotelesa nazywa je 'topoi koinói' (gr. miejsca wspólne); można je zastosować do wielu przypadków, sytuacji, zdarzeń. W średniowieczu istniały katalogi loci communes, tzw. kopiariusze.
Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Język polski” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Elżbieta Olinkiewicz, Katarzyna Radzymińska, Halina Styś. ISBN 83-87977-20-9. Rok wydania 1999.