1. w językoznawstwie: ostatni przypadek w deklinacji łacińskiej (szósty z kolei), polskiej (siódmy) oraz niektórych innych językach, używany w momencie, gdy nadawca zwraca się do kogoś, rzadziej czegoś; vocativus, wokatiwus;
2. w językoznawstwie: forma wyrazowa tego przypadka, np. Boże!, Polsko!, Krzysiu!; vocativus, wokatiwus;
3. dawniej: ten, kto woła, ogłasza coś; herold

1. siódmy przypadek deklinacji, spełniający funkcję oznaczenia osoby lub rzeczy, do której zwraca się osoba mówiąca;
2. forma wyrazu w tym przypadku

Przypadek rzeczownika odpowiadający na pytanie : O ! np. O,mój piękny panie !