ubroczyć |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
odmienność | tak |
E (+b) | nieubroczeni, nieubroczona, nieubroczoną, nieubroczone, nieubroczonego, nieubroczonej, nieubroczonemu, nieubroczony, nieubroczonych, nieubroczonym, nieubroczonymi, ubroczeni, ubroczona, ubroczoną, ubroczone, ubroczonego, ubroczonej, ubroczonemu, ubroczony, ubroczonych, ubroczonym, ubroczonymi |
H | ubroczyli, ubroczyliby, ubroczylibyście, ubroczylibyśmy, ubroczyliście, ubroczyliśmy, ubroczył, ubroczyła, ubroczyłaby, ubroczyłabym, ubroczyłabyś, ubroczyłam, ubroczyłaś, ubroczyłby, ubroczyłbym, ubroczyłbyś, ubroczyłem, ubroczyłeś, ubroczyło, ubroczyłoby, ubroczyły, ubroczyłyby, ubroczyłybyście, ubroczyłybyśmy, ubroczyłyście, ubroczyłyśmy |
I | ubroczą, ubroczę, ubroczy, ubroczycie, ubroczymy, ubroczysz |
d | ubroczono |
i (+b) | nieubroczenia, nieubroczeniach, nieubroczeniami, nieubroczenie, nieubroczeniem, nieubroczeniom, nieubroczeniu, nieubroczeń, ubroczenia, ubroczeniach, ubroczeniami, ubroczenie, ubroczeniem, ubroczeniom, ubroczeniu, ubroczeń |
k | ubrocz, ubroczcie, ubroczcież, ubroczmy, ubroczmyż, ubroczże |
~ | ubroczywszy
|
aktualizacja | tevex, 2016-12-27 |