1. człowiek, postać;
2. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
3. forma czasownika użytego jako orzeczenie

1. etymolog. abstrakcyjny rzeczownik od wyr. przyimkowego "o sobie" na wzór łac. persona od "per se";
2. sem. człowiek, postać różna od osobnika- istoty nierozumnej
3.postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
4.forma czasownika użytego jako orzecznik po łączniku:"jest kimś";
5.teolog. ze sporów o naturę Chrystusa wg św. Boecjusza: niepowtarzalny byt o rozumnej naturze

1. etymolog. abstrakcyjny rzeczownik od wyr. przyimkowego "o sobie" na wzór łac. persona od "per se";
2. sem. człowiek, postać różna od osobnika- istoty nierozumnej
3.. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
4.. forma czasownika użytego jako orzecznik po łączniku:"jest kimś";
5.. teolog. ze sporów o naturę Chrystusa wg św. Boecjusza: niepowtarzalny byt o rozumnej naturze

1. etymolog. abstrakcyjny rzeczownik od wyr. przyimkowego "o sobie" na wzór łac. persona od "per se";
2. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
3. forma czasownika użytego jako orzecznik po łączniku:"jest kimś";
4. teolog. ze sporów o naturę Chrystusa wg św. Boecjusza: niepowtarzalny byt o rozumnej naturze

1. człowiek, postać;
2. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
3. forma czasownika użytego jako orzecznik po łączniku:"jest kimś";
4. teolog. ze sporów o naturę Chrystusa wg św. Boecjusza: niepowtarzalny byt o rozumnej naturze

1. człowiek, postać;
2. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
3. forma czasownika użytego jako orzeczenie;
4. teolog. ze sporów o naturę Chrystusa wg św. Boecjusza: niepowtarzalny byt o rozumnej naturze

1. człowiek, postać;
2. postać literacka występująca zwłaszcza w utworze dramatycznym;
3. forma czasownika użytego jako orzeczenie

persona