zmanić |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
odmienność | tak |
E (+b) | niezmanieni, niezmaniona, niezmanioną, niezmanione, niezmanionego, niezmanionej, niezmanionemu, niezmaniony, niezmanionych, niezmanionym, niezmanionymi, zmanieni, zmaniona, zmanioną, zmanione, zmanionego, zmanionej, zmanionemu, zmaniony, zmanionych, zmanionym, zmanionymi |
H | zmanili, zmaniliby, zmanilibyście, zmanilibyśmy, zmaniliście, zmaniliśmy, zmanił, zmaniła, zmaniłaby, zmaniłabym, zmaniłabyś, zmaniłam, zmaniłaś, zmaniłby, zmaniłbym, zmaniłbyś, zmaniłem, zmaniłeś, zmaniło, zmaniłoby, zmaniły, zmaniłyby, zmaniłybyście, zmaniłybyśmy, zmaniłyście, zmaniłyśmy |
I | zmani, zmanią, zmanicie, zmanię, zmanimy, zmanisz |
d | zmaniono |
i (+b) | niezmanienia, niezmanieniach, niezmanieniami, niezmanienie, niezmanieniem, niezmanieniom, niezmanieniu, niezmanień, zmanienia, zmanieniach, zmanieniami, zmanienie, zmanieniem, zmanieniom, zmanieniu, zmanień |
k | zmań, zmańcie, zmańcież, zmańmy, zmańmyż, zmańże |
~ | zmaniwszy
|
aktualizacja | tevex, 2016-12-01 |