elatiwus; w językoznawstwie: 1. stopień najwyższy przymiotnika lub przysłówka; superlatiwus, superlativus, superlatyw; 2. przymiotnik lub przysłówek w stopniu najwyższym; superlatiwus, superlativus, superlatyw; 3. przypadek zależny oznaczający kierunek ruchu z wnętrza przedmiotu, m.in. w językach ugrofińskich
elativus; w językoznawstwie: 1. stopień najwyższy przymiotnika lub przysłówka; superlatiwus, superlativus, superlatyw; 2. przymiotnik lub przysłówek w stopniu najwyższym; superlatiwus, superlativus, superlatyw; 3. przypadek zależny oznaczający kierunek ruchu z wnętrza przedmiotu, m.in. w językach ugrofińskich