dopuszczalne w grach (i)
1. książkowo: głoszenie chwytliwych, zgodnych z oczekiwaniami większości haseł politycznych lub ekonomicznych, wysuwanie w celu zdobycia poparcia społecznego prostych i zazwyczaj demagogicznych propozycji rozwiązania skomplikowanych problemów;
2. w literaturoznawstwie: kierunek w literaturze, będący odmianą naturalizmu, postulujący przedstawianie w utworach literackich problemów zwykłych ludzi
KOMENTARZE
populizm hist. narodnictwo, gł. tendencja radykalizmu ros. lat 70.-90. XIX w., doktryna rozwinięta naprzód przez Aleksandra Hercena, upatrująca w chłopskich wspólnotach gminnych zarodek przyszłego społeczeństwa socjalistycznego; hist. w 90. latach XIX w. doktryny polit. i ekon. amer. Partii Populistów wyrażającej interesy farmerów i drobnomieszczaństwa; polit. ze strony władzy a. kandydatów do objęcia władzy: przyrzekanie spełnienia (popieranie, spełnianie) nieracjonalnych żądań (warstw a. odłamów) społeczeństwa; polit. schlebianie masom dla korzyści politycznej jakiegoś stronnictwa przez przypisywanie im wrodzonej a. mistycznie objawionej orientacji w zawiłych zagadnieniach ustrojowych, prawnych, czy ekon., które ludność umiałaby rozwikłać np. za pomocą referendum; por. demagogia; lit. kierunek powieści fr. 30. lat XX w., pokrewny naturalizmowi, domagający się wprowadzenia do literatury środowisk lud. i "szarego człowieka" jako bohatera (L. Lemonier, A. Thérive).
Etym. - fr. populisme od łac. populus, zob. populacja.