SJP
*
SŁOWNIK SJP

X

szarmancja

dopuszczalne w grach (i)

szarmancja

cecha, która oznacza wyszukaną grzeczność, szarmanckie zachowanie, szczególnie wobec kobiet; kindersztuba, wytworność, elegancja, szarmanckość, szarmanteria


KOMENTARZE

~gosc # 2013-03-31

Powiedziano mi, że forma szarmancja jest błędna, a jedyna poprawna forma to szarmanckość. Co o tym myślicie?

~gosc # 2013-03-31

Wymysł Zgółkowej, w normalnych słownikach tego słowa nie ma.

~gosc # 2013-04-01

z pewnością wiesz, o czym mówisz, zważywszy, że jednym prostym kliknięciem można (o ile - rzecz jasna - potrafi się czytać) znaleźć przykłady użycia tego słowa pochodzące sprzed trzydziestu, pięćdziesięciu albo i osiemdziesięciu lat, natomiast słownik pod red. Zgółkowej zaczął poajwiać się na rynku w roku 1994.

~gosc # 2013-04-01

Tak samo jak np. poszłem (jak widać, "używalność" danego słowa nie może być poważnym argumentem). ;)
"Wymysł" to oczywiście przesada, przecież wiadomo, że ona raczej słów nie wymyśla i skądś je bierze. W każdym razie faktem jest, iż ani SJP.pwn, ani "stary" słownik Doroszewskiego tego słowa nie odnotowuje.

~gosc # 2013-04-01

czy ta forma jest błędna? Ktoś może mi wytłumaczyć.

~gosc # 2013-04-01

Zadano mi pytanie: Dlaczego forma "szarmancja" jest błędna?

Nie znałem odpowiedzi na to pytanie. Otrzymałem takie wyjaśnienie:

szarmanckość - podstawa słowotwórcza: szarmancki,
analogia: męskość - podstawa słowotwórcza: męski,
więc formant -ość wiąże się z podstawą przymiotnikową.

dlaczego błędna jest forma szarmancja?

szarmancja
analogia: edukacja - podstawa słowotwórcza: edukować,
więc formant -cja wiąże się z podstawą czasownikową.
Nie istnieje czasownik od takiej formy.

Tej zasadzie przeczy na przykład(wg mnie) wyraz "ambiwalencja", którego podstawą słowotwórczą nie jest czasownik (niby formant -cja wskazuje na podstawę czasownikową). Istnieje natomiast forma przymiotnikowa: ambiwalentny (niby podstawa przymiotnikowa wiąże się z sufiksem -ość).
To tylko moje zdanie (ucznia). Wybaczcie jeżeli się w czymś pomyliłem.

Moja forma "szarmancja" została nazwana neologizmem.
Nie wymyśliłem jej sobie. Jestem tylko uczniem liceum.
Czy miałem prawo nie znać odpowiedzi na to pytanie?
Wielokrotnie spotkałem się z tą formą. Nigdy natomiast nie słyszałem formy szarmanckość.

... odznaczał się szarmancją wobec dam.
... odznaczał się szarmanckością wobec dam.
Ta druga forma jest dla mnie nawet "nieestetyczna fonetycznie".

Czy uznajecie taki tok rozumowania za prawidłowy?

Chciałbym usłyszeć zdanie jakiegoś językoznawcy.

Bardzo chciałbym skontaktować się z profesorem Miodkiem, bo chyba nikt nie jest w stanie mi pomóc.

~gosc # 2013-04-02

Profesor Bańko co prawda nie ma znajomych we wrocławskiej telewizji, ale znajomości rzeczy odmówić mu raczej nie można.

http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=14078

~gosc # 2013-04-02

Byłem na olimpiadzie - OLiJP. Zadano mi właśnie to pytanie. Dostałem takie wytłumaczenie (jak wyżej). Uważam, że wymaganie od ucznia odpowiedzi na takie pytanie to przesada. Nawet pan profesor nie opowiada się w zupełności za którąś wersją - nie odrzuca, a nawet lekko skłania się ku formie "szarmancja". Nie wiem nawet czy takie wyjaśnienie, jakie usłyszałem, jest prawidłowe. Moje wątpliwości nadal nie zostały rozwiane. Bardzo proszę o pomoc.