Proszę dodać osobne hasło.

Ponawiam prośbę.

Zdrobnienie to wyraz tworzony na oznaczenia czegoś małego,mniejszego od pierwowzoru(np.piórko od wyrazu pióro),lub pieszczotliwie nazwanie kogoś lub czegoś.

Nie znam innego języka, który miałby tyle stopniowalnych, wielopoziomowych zdrobnień. Mały, maleńki, malusieńki, malusienieczki... ręka, rączka, rąsia, rączusia... Dla mnie wielość zdrobnień jet jedną z najbardziej charakterystycznych cech polszczyzny. Ale może znam za mało języków obcych?

Racja - czy jest inny język, co ma tyle możliwości zdrobnień?
http://www.imiona.info/imiona_zdrobnienie.html

a czym różni się litota od zdrobnienia?

zdrobnienie to wyraz, do którego jest dodany odpowiedni przedrostek. Ma za zadanie podkreślić, w liryce, np: grzeczne, miłe zwracanie się do kogoś,np: kochaniutki, słodziutki, piękniutki.

Prawdopodobnie wszystkie narodowości mają zdrobnienia - Belg/Belżek, Norweg/Norweżek, Polak/Polaczek, Bryt/Brycik, Francuz/Francuzik i dochodzimy do wyrazów już omawianych od lat: Belg/Belgijczyk (drugie zdrobnienie), Cypr/Cypryjczyk, Dun/Duńczyk, Indonez/Indonezyjczyk, czyli obecne oficjalne te narodowości należałoby uznać za zdrobnienia...
Do tego Rosjanin/Rosjańczyk i Amerykanin/Amerykańczyk (Rusek i Amerykaniec to wyzwiska, zresztą Polaczek i Francuzik też na takie wyglądają...

Polaczek nie wygląda na wyzwisko ono nim jest. Dlatego proponuję Poleczek. Skoro zdrobnienie od tańca polka to poleczka to czemu też nie może być Poleczka jako zdrobnienie od mieszkanki Polki i wtedy analogicznie mieszkaniec to Poleczek.