doręczyć |
występowanie | Słownik ortograficzny: rejestr wyrazów występujących w języku polskim - Muza SA 2001, 2005, 2006 - T. Karpowicz |
odmienność | tak |
E (+b) | doręczeni, doręczona, doręczoną, doręczone, doręczonego, doręczonej, doręczonemu, doręczony, doręczonych, doręczonym, doręczonymi, niedoręczeni, niedoręczona, niedoręczoną, niedoręczone, niedoręczonego, niedoręczonej, niedoręczonemu, niedoręczony, niedoręczonych, niedoręczonym, niedoręczonymi |
H | doręczyli, doręczyliby, doręczylibyście, doręczylibyśmy, doręczyliście, doręczyliśmy, doręczył, doręczyła, doręczyłaby, doręczyłabym, doręczyłabyś, doręczyłam, doręczyłaś, doręczyłby, doręczyłbym, doręczyłbyś, doręczyłem, doręczyłeś, doręczyło, doręczyłoby, doręczyły, doręczyłyby, doręczyłybyście, doręczyłybyśmy, doręczyłyście, doręczyłyśmy |
I | doręczą, doręczę, doręczy, doręczycie, doręczymy, doręczysz |
d | doręczono |
i (+b) | doręczenia, doręczeniach, doręczeniami, doręczenie, doręczeniem, doręczeniom, doręczeniu, doręczeń, niedoręczenia, niedoręczeniach, niedoręczeniami, niedoręczenie, niedoręczeniem, niedoręczeniom, niedoręczeniu, niedoręczeń |
k | doręcz, doręczcie, doręczcież, doręczmy, doręczmyż, doręczże |
~ | doręczywszy
|
aktualizacja | tevex, 2012-02-26 |