narzucić |
występowanie | Słownik ortograficzny: rejestr wyrazów występujących w języku polskim - Muza SA 2001, 2005, 2006 - T. Karpowicz |
odmienność | tak |
E (+b) | narzuceni, narzucona, narzuconą, narzucone, narzuconego, narzuconej, narzuconemu, narzucony, narzuconych, narzuconym, narzuconymi, nienarzuceni, nienarzucona, nienarzuconą, nienarzucone, nienarzuconego, nienarzuconej, nienarzuconemu, nienarzucony, nienarzuconych, nienarzuconym, nienarzuconymi |
H | narzucili, narzuciliby, narzucilibyście, narzucilibyśmy, narzuciliście, narzuciliśmy, narzucił, narzuciła, narzuciłaby, narzuciłabym, narzuciłabyś, narzuciłam, narzuciłaś, narzuciłby, narzuciłbym, narzuciłbyś, narzuciłem, narzuciłeś, narzuciło, narzuciłoby, narzuciły, narzuciłyby, narzuciłybyście, narzuciłybyśmy, narzuciłyście, narzuciłyśmy |
I | narzucą, narzucę, narzuci, narzucicie, narzucimy, narzucisz |
d | narzucono |
i (+b) | narzucenia, narzuceniach, narzuceniami, narzucenie, narzuceniem, narzuceniom, narzuceniu, narzuceń, nienarzucenia, nienarzuceniach, nienarzuceniami, nienarzucenie, nienarzuceniem, nienarzuceniom, nienarzuceniu, nienarzuceń |
k | narzuć, narzućcie, narzućcież, narzućmy, narzućmyż, narzućże |
~ | narzuciwszy
|
aktualizacja | scaevus, 2006-08-17 |