annata ✕

Zgodnie z zasadami dopuszczalności słów w grach słownych jest dopuszczalna liczba pojedyncza rzeczowników odnotowanych w słownikach tylko w liczbie mnogiej, ale używanych również w liczbie pojedynczej. Przykładem na używanie tego wyrazu w liczbie pojedynczej jest Słownik Staropolski strona http://www.staropolska.gimnazjum.com.pl/slownik/index.php?litera=R&id=29 i na tej podstawie słowo "annata" wraz z innymi formami liczby pojedynczej winno być dopuszczone do gry. Ponadto proponuję w pisanie znaczenia: opłata wpłacana corocznie przez nowo mianowanych dostojników kościelnych.

taka opłata to właśnie "annaty"
i wybacz, ale jedna strona internetowa ma świadczyć o tym, że ten wyraz jest notowany w słownikach z oznaczeniem "blp", choć używany jest w liczbie pojedycznej?

Ale to jest słowo staropolskie i Słownik Staropolski może być bliższy faktycznemu używaniu tego słowa.

Kierowałem się tą stroną, bo traktowałem Słownik Staropolski jako dobre źródło informacji dotyczących używania dawnych słów. Sprawdziłem potem jeszcze, że słowo "annata" w znaczeniu podatek pobierany przez Stolicę Apopstolską od nowo mianowanych dostojników kościoła jest w Słowniku polszczyzny XVI w. tom 1 str. 176 sygnowanym przez Instytut Badań Literackich i wydanym przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN w 1966 r. Liczę, że słowa "annata" w tym słowniku było oparte na badaniach użycia tego słowa, a w innych mogło być tylko odnotowane na podstawie wcześniejszych źródeł, np. słownik Lindego, gdzie było tylko w liczbie annaty. Reasumując: co do powołania się na stronę internetową mogłeś mieć rację, że nie sprawdziłem kto ją opracował, natomiast cytowany Słownik polszczyzny XVI w. jest wiarygodnym śladem użycia słowa annata i może być podstawą do jego dopuszczenia do gry (Doroszewski mógł to hasło opracować wcześniej przed pojawieniem się tego słownika, a inne słowniki powielić Doroszewskiego i nie wgłębiać się w ten archaizm).

Blimundo, czy wg Ciebie Słownik polszczyzny XVI jest dobrym źródłem potwierdzającym używanie wyrazu annaty w liczbie pojedynczej; pisze tam annata sb f (skróty dla rzeczownik rodzaju żeńskiego) sg (l. poj.) N (mianownik) annata G (dopełniacz) annaty i cytat ".../ á Sakry nie wydawáć áżby zápłáconá byłá Annatá... ". W cytacie zachowałem oryginalną pisownię ze "Słownika... ", przy skrótach dałem ich objaśnienie, żeby również nie polonista mógł zrozumieć mój post bez dostępu do tego "Słownika... ".
[powtarzam post, bo serwer przekłamał cudzysłów zamykający]

Blimundo, czy w Twoim podziale pluraliów tantum na właściwe i niewłaściwe wyraz "annaty" zaliczyłabyś (zwłaszcza w świetle "Słownika polszczyzny XVI") do tych właściwych czy tych niewłaściwych, czy też może myślisz, iż podobnie jak "stalle" wyraz ten nie jest żadnym plurale tantum, a zapis w słownikach w l. mnogiej świadczy tylko o tym, że autorzy zwrócili uwagę, że zazwyczaj rzeczownik ten w tekstach występuje w liczbie mnogiej? Chciałbym w rozważaniach nad tym wyrazem wykorzystać Twoją wiedzę.

Wielki jubiler zadał sobie tyle trudu, żeby znaleźć ślady użycia tego słowa w liczbie pojedynczej, a brak oddźwięku.

do: makreli_znak
Oj się czepiasz takich drobiazgów. Opowie ustalają czy w atelier się kręci czy nakręca film.:)

gdyby wielki_jubiler przekonał do wprowadzenia liczby pojedynczej, ta już by tu dawno była...
mam nadzieję, że makreli_znak to nie alter ego jubilera :-)

Wielki_jubilerze

Samo zanotowanie hasła w słowniku XVI-wiecznym nie może wiele zmienić. Język polski jeszcze jest językiem żywym. W XVI wieku wyraz ten mógł być używany w liczbie pojedynczej, co nie znaczy, że w XXI wieku nie może być on rzeczownikiem plurale tantum. Według Słownika języka polskiego" Doroszewskiego "annaty" to "opłata...". Zatem jedna opłata to "annaty". Słowo, które w liczbie mnogiej określa jedną pojedynczą rzecz, obiekt... jest właściwym plurale tantum. Tak jest właśnie z annatami. Osobiście nie upojedynczałabym tego wyrazu dopóki nie znalazłabym dowodu na to, że we współczesnym języku na jednorazową opłatę mówimy annata, a nie annaty. Obawiem się jednak, że dowodu takiego nie znajdziemy.

Dla porównaniu współczesny dziś "perfumy" są plurale tantum, ale jeszcze Mickiewicz używał tego wyrazu w liczbie pojedynczej (we współczesnych słownikach jest jeszcze zanotowana "perfuma" nie da się jednak ukryć, iż wyraz ten jest przestarzały).

Serdecznie pozdrawiam
Blimunda

Blimundo, Greenpoicie!
Myślę, że we współczesnym języku nie używa się ani annata, ani annaty. Słowa te były używane kilkaset lat temu i według mnie ważne jest jak były używane wtedy, kiedy było to pojęcie żywe. Stąd uznałem Słownik polszczyzny XVI za dobre źródło mówiące o tym.
Co do słowa "perfuma" to jego użycie w piosence "Perfuma nie jest po to, abyś ją pił pił pił..." (jak do tej pory ostatnie szerzej znane użycie w liczbie pojedynczej) wg mnie wcale nie zalatuje przestarzałością.

Pozdrawiam
wielki_jubiler

Wielki_jubilerze,

W potocznym języku zapewne nie używa się słowa annaty, jednakże twierdzenie, że we współczesnym języku tego słowa się nie używa to lekka przesada. Nie chciałabym się narażać np. historykom. Poza tym google wyszukują całkiem sporo wystąpień jak na słowo, które zakończyło swój żywot w XVI, XVII, czy XVIII wieku;)

Inną sprawą jest, że słownik, na który się powołujesz nie podaje żadnej informacji gramatycznej na temat tego słowa. Zatem bardzo możliwe, że to były "te annata". Przytocze dla przykładu definicję słowa alimenta za "Ilustrowanym słownikiem języka polskiego" M. Arcta:

"Alimenta łć., blp., środki wyżywienia; obowiązkowa płaca na utrzymanie żony i dzieci"

Język polski jest językiem żywym. Końcówka -a w mianowniku liczby mnogiej przeszła w -y. Więc nie znalazłeś jeszcze dowodu na to, że annaty były używane w liczbie pojedynczej.

Co do cytatu piosenki. Ja znam piosenkę, w której padają takie słowa:

"Gdy patrzę w twe oczy zmęczone jak moje
To kocham to miasto zmęczone jak ja
Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje
Gdzie wiosna spaliną oddycha"

Chyba jednak na tej podstawie nie będziesz chciał wprowadzać do słownika "tej spaliny"?

Serdecznie pozdrawiam
Blimunda

ja też znam fajny tekst piosenki:

"szewc zabija szewca
bumtarara bumtarara"

i już :P

Blimundo,
Gdy zacząłem zajmować się tym słowem to "annata" była tylko na jednej stronie, teraz doszła znaleziona w google strona http://slownik-staropolski.505.pl/index.php?show=51 .
Fragment hasła <<annata sb f (skróty dla rzeczownik rodzaju żeńskiego) sg (l. poj.) N (mianownik) annata G (dopełniacz) annaty i cytat ".../ á Sakry nie wydawáć áżby zápłáconá byłá Annatá... ".>> wyraźnie wskazuje, że zdaniem autorów Słownika polszczyzny XVI w. rzeczownik ten miał wtedy liczbę pojedynczą, gdyby -a była końcówką M l. mn. to zdanie winno brzmieć "zápłácone były Annatá".
Co do piosenki to traktowałem ja tylko jako przykład, że zanotowany w słownikach wyraz "perfuma" nie jest do końca przestarzały.
Pozdrawiam Cię.