asłuchalny

odpowiedzialbym, ale nie chce mi sie przepisywac tych cyferek od końca

Wydaje mi się, że tak można nazwać muzykę, której nie da się słuchać.

Dlaczego "asłuchalny" nie występuje w słowniku? Jaka jest różnica w użyciu np "aseksualnuy" które w słowniku SJP występuje a w słowie (negacji, zaprzecseniu) "asłuchalny które już w słowniku występuje?

Przedrostek a-, oznaczający brak jakiejś cechy lub własności, jest pochodzenia łacińskiego. Dlatego stosuje się go w wyrazach o takim właśnie pochodzeniu.
W języku polskim odpowiednikiem przedrostka a- jest nie-.
Dlatego: aseksualny, amorficzny, apolityczny;
niesłuchalny, niemożliwy, niewykonalny.
Ale nie: nieseksualny, asłuchalny, awykonalny.
Konstrukcja słowotwórcza, w której przedrostek i rdzeń pochodzą z różnych języków, jest zasadniczo uważana za błędną. Być może w niektórych wypadkach uzus zmieni kwalifikację z niepoprawnej na dopuszczalną.

atypowy, arealny, amaterialny, amoralny, astabilny, awykonalny (!)
w kontraście z:
nietypowy, nierealny, niematerialny, niemoralny, niestabilny, niewykonalny
Które wolimy? Słyszymy z pewnością częściej te z przedrostkiem nie-, ale w słownikach są oba warianty...

Tak, w przypadku wyrazów na tyle zadomowionych w polszczyźnie, że ich obce pochodzenie nie jest oczywiste, przedrostek obcy a- zmienia się w nie-, np. anormalny-nienormalny, amoralny-niemoralny.
Natomiast zastosowanie a- do wyrazów rdzennie polskich jest niewłaściwe: awykonalny, asłuchalny brzmią pretensjonalnie i nie należą do poprawnej polszczyzny.
Generalnie, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości lepiej stosować nie-.

To słowo może zacząć funkcjonować w języku polskim, gdyż młodzi, ale bardzo popularni (obrazoburczy i wulgarni, ale jednak) artyści go niedawno użyli w tytule swojego utworu/intra albumu: "Bardzo asłuchalne intro". // Kuki //