drzewo z rodziny bukowatych występujące w kilku gatunkach; * forma dopełniacza l.poj. "dęba" możliwa tylko w wyrażeniach: 1. "stanąć dęba": a) o włosach: najeżyć się (np. ze strachu); b) o człowieku: stanąć na rękach lub na głowie; także: zbuntować się; c) o koniu: stanąć na tylnych nogach; 2. potoczne: "dać dęba" - uciec
Duży słownik ortograficzny języka polskiego - Kastor 1997, 2000 - K. Tittenbrun (Dąb- a. Dęb-) Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2024 - Z. Saloni i inni