dopuszczalne w grach (i)
datyw, dativus, celownik; w językoznawstwie:
1. trzeci przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: komu? czemu?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja dopełnienia dalszego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
KOMENTARZE
nie wolno polskich znaczeń wyrażać w innym języku fonetycznie - "datiwus" to w ogóle dziwoląg po polsku celownik a w łacinie dativus więc skąd datiwus?
Wszystko wolno. Nie po to komunę obalałem, by nie było wolno.