egzosfer

To prawda.
... Nagle zakrzywienie czasoprzestrzenne zaczęło przybierać kształt okrągły. Z niego to po chwili zaczęła wyłaniać się kulista masa, rzucając powoli potężny cień na niemal całą kulę ziemską. Gdyby nie ten cień, pomyśleć by można, że to gigantyczne lustro dryfuje w przestrzeni kosmicznej, a Ziemia jakby je przyciągała do siebie. Odbicie stawało się coraz większe i większe. Za chwilę Ziemia miała dosięgnąć zwierciadła, ono zaś rozpaść się na miliardy kawałeczków, a odbicie - zniknąć w ułamku sekund. Tak się jednak nie stało. Dwie potężne masy dążyły usilnie do zwarcia, jakby pragnęły stać się jednością. W ułamku sekund płomienna orgia egzosfer zamieniła się w szał namiętności jonosfer, aby po chwili przekształcić się w dziką pasję kolejnych sfer obu bliźniaczych, niebieskich planet. Ta swoista ekstaza w końcu zamarła. Wtedy też dwie Ziemie, niczym para kochanków, zetknęły się, i jakby dreszcz przeszedł po ciałach dwojga zakochanych, globy wstrząsneły swymi masami...