kontramarsz; 1. sposób prowadzenia walki przez piechotę zachodnioeuropejską w XVI-XVII w., polegający na tym, że poszczególne szeregi żołnierzy kompanii strzelały kolejno do nieprzyjaciela i wycofywały się na tył kolumny; 2. marsz odbywający się w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu dostosowania ugrupowania własnych wojsk do nowej sytuacji