kować |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
odmienność | tak |
E (+b) | kowana, kowaną, kowane, kowanego, kowanej, kowanemu, kowani, kowany, kowanych, kowanym, kowanymi, niekowana, niekowaną, niekowane, niekowanego, niekowanej, niekowanemu, niekowani, niekowany, niekowanych, niekowanym, niekowanymi |
H | kowali, kowaliby, kowalibyście, kowalibyśmy, kowaliście, kowaliśmy, kował, kowała, kowałaby, kowałabym, kowałabyś, kowałam, kowałaś, kowałby, kowałbym, kowałbyś, kowałem, kowałeś, kowało, kowałoby, kowały, kowałyby, kowałybyście, kowałybyśmy, kowałyście, kowałyśmy |
I | kowa, kowacie, kowają, kowam, kowamy, kowasz |
d | kowano |
i (+b) | kowania, kowaniach, kowaniami, kowanie, kowaniem, kowaniom, kowaniu, kowań, niekowania, niekowaniach, niekowaniami, niekowanie, niekowaniem, niekowaniom, niekowaniu, niekowań |
k | kowaj, kowajcie, kowajcież, kowajmy, kowajmyż, kowajże |
v (+b) | kowająca, kowającą, kowające, kowającego, kowającej, kowającemu, kowający, kowających, kowającym, kowającymi, niekowająca, niekowającą, niekowające, niekowającego, niekowającej, niekowającemu, niekowający, niekowających, niekowającym, niekowającymi |
~ | kowając
|
aktualizacja | tevex, 2016-10-05 |