| kować |
| występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
| odmienność | tak |
| E (+b) | kowana, kowaną, kowane, kowanego, kowanej, kowanemu, kowani, kowany, kowanych, kowanym, kowanymi, niekowana, niekowaną, niekowane, niekowanego, niekowanej, niekowanemu, niekowani, niekowany, niekowanych, niekowanym, niekowanymi |
| H | kowali, kowaliby, kowalibyście, kowalibyśmy, kowaliście, kowaliśmy, kował, kowała, kowałaby, kowałabym, kowałabyś, kowałam, kowałaś, kowałby, kowałbym, kowałbyś, kowałem, kowałeś, kowało, kowałoby, kowały, kowałyby, kowałybyście, kowałybyśmy, kowałyście, kowałyśmy |
| I | kowa, kowacie, kowają, kowam, kowamy, kowasz |
| d | kowano |
| i (+b) | kowania, kowaniach, kowaniami, kowanie, kowaniem, kowaniom, kowaniu, kowań, niekowania, niekowaniach, niekowaniami, niekowanie, niekowaniem, niekowaniom, niekowaniu, niekowań |
| k | kowaj, kowajcie, kowajcież, kowajmy, kowajmyż, kowajże |
| v (+b) | kowająca, kowającą, kowające, kowającego, kowającej, kowającemu, kowający, kowających, kowającym, kowającymi, niekowająca, niekowającą, niekowające, niekowającego, niekowającej, niekowającemu, niekowający, niekowających, niekowającym, niekowającymi |
| ~ | kowając
|
| aktualizacja | 2016-10-05, tevex |