1. członek zgromadzenia zakonnego, w którym składa się tylko przyrzeczenie; 2. osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia stroju zakonnego; 3. dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego
1.
a) oblaci, katolickie zgromadzenie zakonne, w którym nie składa się ślubów, tylko przyrzeczenie, w szczególności zgromadzenie założone w 1816 r. we Francji, zajmujące się wychowaniem młodzieży i pracą misyjną;
b) osoba świecka podejmująca stałą służbę przy klasztorze
2. daw. w średniowieczu: dziecko przeznaczone do stanu zakonnego