ogonić |
występowanie | Uniwersalny słownik języka polskiego - PWN 2003, 2006, 2008 - S. Dubisz |
odmienność | tak |
E (+b) | nieogonieni, nieogoniona, nieogonioną, nieogonione, nieogonionego, nieogonionej, nieogonionemu, nieogoniony, nieogonionych, nieogonionym, nieogonionymi, ogonieni, ogoniona, ogonioną, ogonione, ogonionego, ogonionej, ogonionemu, ogoniony, ogonionych, ogonionym, ogonionymi |
H | ogonili, ogoniliby, ogonilibyście, ogonilibyśmy, ogoniliście, ogoniliśmy, ogonił, ogoniła, ogoniłaby, ogoniłabym, ogoniłabyś, ogoniłam, ogoniłaś, ogoniłby, ogoniłbym, ogoniłbyś, ogoniłem, ogoniłeś, ogoniło, ogoniłoby, ogoniły, ogoniłyby, ogoniłybyście, ogoniłybyśmy, ogoniłyście, ogoniłyśmy |
I | ogoni, ogonią, ogonicie, ogonię, ogonimy, ogonisz |
d | ogoniono |
i (+b) | nieogonienia, nieogonieniach, nieogonieniami, nieogonienie, nieogonieniem, nieogonieniom, nieogonieniu, nieogonień, ogonienia, ogonieniach, ogonieniami, ogonienie, ogonieniem, ogonieniom, ogonieniu, ogonień |
k | ogoń, ogońcie, ogońcież, ogońmy, ogońmyż, ogońże |
~ | ogoniwszy
|
aktualizacja | koalar, 2007-01-20 |