opuszyć |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) (pod: opuszać) Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2024 - Z. Saloni i inni |
odmienność | tak |
E (+b) | nieopuszeni, nieopuszona, nieopuszoną, nieopuszone, nieopuszonego, nieopuszonej, nieopuszonemu, nieopuszony, nieopuszonych, nieopuszonym, nieopuszonymi, opuszeni, opuszona, opuszoną, opuszone, opuszonego, opuszonej, opuszonemu, opuszony, opuszonych, opuszonym, opuszonymi |
H | opuszyli, opuszyliby, opuszylibyście, opuszylibyśmy, opuszyliście, opuszyliśmy, opuszył, opuszyła, opuszyłaby, opuszyłabym, opuszyłabyś, opuszyłam, opuszyłaś, opuszyłby, opuszyłbym, opuszyłbyś, opuszyłem, opuszyłeś, opuszyło, opuszyłoby, opuszyły, opuszyłyby, opuszyłybyście, opuszyłybyśmy, opuszyłyście, opuszyłyśmy |
I | opuszą, opuszę, opuszy, opuszycie, opuszymy, opuszysz |
d | opuszono |
i (+b) | nieopuszenia, nieopuszeniach, nieopuszeniami, nieopuszenie, nieopuszeniem, nieopuszeniom, nieopuszeniu, nieopuszeń, opuszenia, opuszeniach, opuszeniami, opuszenie, opuszeniem, opuszeniom, opuszeniu, opuszeń |
k | opusz, opuszcie, opuszcież, opuszmy, opuszmyż, opuszże |
~ | opuszywszy
|
aktualizacja | tevex, 2022-01-26 |