owie

-owie jako zakończenie liczby mnogiej mianownikowej męskoosobowej oraz form typu -rzy, -dzy, cy, -wie itp. powinny być stosowane parami jako równoprawne, chyba że sa postrzegane jako dawne albo śmiesznawe, np. bogi - bogowie, króle - królowie. Częstokroć nie jesteśmy pewni, czy jedna lub obie formy sa w słownikach, a powinniśmy po prostu ich używać wg naszych subiektywnych odczuć (z intuicyjnym zbadaniem, czy są śmiesznawe lub dawne). Mało tego - niektóre słowniki mają obie formy, inne słowniki miewają tylko formę typu -owie albo tylko wersję -rzy itp.

bojarowie czy bojarzy?
wasalowie czy wasale?
kamizardzi czy kamizardowie?
jogowie czy jodzy?
pucybutowie czy pucybuci?
i setki innych...

elewi - elewowie, Beldzy - Belgowie, Norwedzy - Norwegowie, Samojedzi - Samojedowie, papieże - papieżowie, malarze - malarzowie, lekarze - lekarzowie - profesorzy - profesorowie, doktorzy - doktorowie (pisząc, word podkreśla na czerwono nieprawomyślne formy); gdyby dać rodakom 100 dwojakich form, z pewnością większość popełniłaby co najmniej parę błędów uznając albo skreślając podane formy (oczywiście - bez korzystania ze słowników)

Błędem nie jest wykluczenie poprawnej formy, lecz zastosowanie niepoprawnej. I to też jest dyskusyjne, ponieważ trudno mówić o tym, że dana forma jest niepoprawna, gdy jest poprawnie utworzona.

W słowniku miło by widzieć notacje typu <-ant>, <pre->, <anty->, <-ęty>, <-owie>, co automatycznie sygnalizowałoby, że chodzi o KOŃCÓWKĘ słowa lub jego PRZEDROSTEK.

Przykładowo: widząc <ów> (samodzielne słowo) i <-ów>, czytelnik natychmiast może domyślać się czego oczekiwać w opisie/ definicji.