Siuks

Brak odmian.

Wg G. Jagodzińskiego -
Siuks | Nazwy własne obcego pochodzenia można bądź to spolszczać ortograficznie, bądź też pozostawiać w pisowni oryginalnej. Zupełnie niepojętą jest sytuacja, gdy jakiś wyraz spolszcza się tylko częściowo, i tworzy w ten sposób ortograficzny dziwoląg. Słownikarze ukuli właśnie takie kwazispolszczenie etnonimu Sioux, nakazując pisać Siuks i wymawiać [sjuks] (WSPP, SGJP i in.).

Jeszcze bardziej zaskakujące (z uwagi na polski sufiks słowotwórczy) jest zalecenie pisowni Siuksyjka i wymowy [sjuksyjka]. Taki pomysł jest oczywiście nie do zaakceptowania.

Jeśli rezygnujemy z pisowni oryginalnej, to albo piszemy Siuks i wymawiamy [śuks], albo piszemy Sjuks i tak właśnie wymawiamy. Wybór wariantu wcale nie jest oczywisty, bowiem wymowa [śuks] czy [sjuks] i tak nie jest przecież zgodna z oryginalną ([sju:] lub [su:]) – właśnie z tego powodu w językoznawstwie mówi się czasem o rodzinie językowej sju. A najlepiej zrezygnować z terminu Siuksowie w ogóle, i mówić o Indianach Dakota

takoż mówię (nazwa Siuks jest obraźliwa) :)