w językoznawstwie:
1. nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie;
2. znak interpunkcyjny (!) nadający wyrazom ekspresji, występujący na końcu zdania rozkazującego, pojawiający się również po rzeczowniku użytym w wołaczu

1. nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie;
2. znak interpunkcyjny (!) występujący na końcu zdania rozkazującego, nadający wyrazom ekspresji

1. nieodmienna częć mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (ach!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie;
2. znak interpunkcyjny (!) występujący na końcu zdania rozkazującego, nadający wyrazom ekspresji