nominativus, nominatiwus, mianownik; w językoznawstwie:
1. pierwszy przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kto? co?, którego podstawową funkcją składniową jest funkcja podmiotu;
2. forma wyrazowa tego przypadka

w językoznawstwie: mianownik; nominatiwus; nominativus

w językoznawstwie: mianownik