| wydziczyć |
|---|
| występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) (pod: wydziczać się)
Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2025 - Z. Saloni i inni |
|---|
| odmienność | tak |
|---|
| H | wydziczyli, wydziczyliby, wydziczylibyście, wydziczylibyśmy, wydziczyliście, wydziczyliśmy, wydziczył, wydziczyła, wydziczyłaby, wydziczyłabym, wydziczyłabyś, wydziczyłam, wydziczyłaś, wydziczyłby, wydziczyłbym, wydziczyłbyś, wydziczyłem, wydziczyłeś, wydziczyło, wydziczyłoby, wydziczyły, wydziczyłyby, wydziczyłybyście, wydziczyłybyśmy, wydziczyłyście, wydziczyłyśmy |
|---|
| I | wydziczą, wydziczę, wydziczy, wydziczycie, wydziczymy, wydziczysz |
|---|
| d | wydziczono |
|---|
| i (+b) | niewydziczenia, niewydziczeniach, niewydziczeniami, niewydziczenie, niewydziczeniem, niewydziczeniom, niewydziczeniu, niewydziczeń, wydziczenia, wydziczeniach, wydziczeniami, wydziczenie, wydziczeniem, wydziczeniom, wydziczeniu, wydziczeń |
|---|
| k | wydzicz, wydziczcie, wydziczcież, wydziczmy, wydziczmyż, wydziczże |
|---|
| ~ | wydziczywszy
|
|---|
| aktualizacja | 2022-01-26, tevex |
|---|