ćkać - Słownik SJP

ćkać
występowanie	Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl) - IJP PAN 2024 - P. Żmigrodzki
odmienność	tak
`E (+b)`	ćkana, ćkaną, ćkane, ćkanego, ćkanej, ćkanemu, ćkani, ćkany, ćkanych, ćkanym, ćkanymi, niećkana, niećkaną, niećkane, niećkanego, niećkanej, niećkanemu, niećkani, niećkany, niećkanych, niećkanym, niećkanymi
`H`	ćkali, ćkaliby, ćkalibyście, ćkalibyśmy, ćkaliście, ćkaliśmy, ćkał, ćkała, ćkałaby, ćkałabym, ćkałabyś, ćkałam, ćkałaś, ćkałby, ćkałbym, ćkałbyś, ćkałem, ćkałeś, ćkało, ćkałoby, ćkały, ćkałyby, ćkałybyście, ćkałybyśmy, ćkałyście, ćkałyśmy
`I`	ćka, ćkacie, ćkają, ćkam, ćkamy, ćkasz
`d`	ćkano
`i (+b)`	ćkania, ćkaniach, ćkaniami, ćkanie, ćkaniem, ćkaniom, ćkaniu, ćkań, niećkania, niećkaniach, niećkaniami, niećkanie, niećkaniem, niećkaniom, niećkaniu, niećkań
`k`	ćkaj, ćkajcie, ćkajcież, ćkajmy, ćkajmyż, ćkajże
`v (+b)`	ćkająca, ćkającą, ćkające, ćkającego, ćkającej, ćkającemu, ćkający, ćkających, ćkającym, ćkającymi, niećkająca, niećkającą, niećkające, niećkającego, niećkającej, niećkającemu, niećkający, niećkających, niećkającym, niećkającymi
~	ćkając
aktualizacja	tevex, 2019-12-02

znaczenie: info (2)

1. gwarowo: jeść;
2. gwarowo: pchać, upychać;
3. potocznie: narkotyzować się; ćpać;
4. ćkać się:
a) opychać się jedzeniem, przejadać się;
b) pchać się

nitewolf # 2007-03-30

upychać

kkosiek # 2007-12-05

coś spierniczyć,prowizorka, robić coś byle jak...

~gosc # 2014-02-14

Gęsto powsadzac male elementy zwykle dekoracyine, w sposób chaotyczny, dający wrażenie kiczu.

~gosc # 2020-05-10

Słownik etymologiczny języka polskiego - ćkać [83] ćkać, naćkać się, ‘najeść’, ‘napchać się’, tak samo ćpać, czeskie cpati, łuż. cpić.

Idąc tropem słownika etymologicznego porzucono tu dziesiątki, jeśli nie setki słów. Macie tu chińskie robaki, o jednym znaczeniu ale pisane na trzy, cztery sposoby a brakuje właśnie gwarowo wielu słów używanych w Polsce.
Choćby słowo żaga? Jest? Nie ma!
Słownik etymologiczny języka polskiego - żaga [678] żaga, żażka, pisane i żarzka, ‘piła’, z niem. Säge, dawne saga (słowień. żaga); obok zaga, dzaga (por. zufka)
Słownik etymologiczny języka polskiego/zgaga
zháha, záha (żháha, żáha, wedle żáhati, ‘palić’; podobnie i w słowień. żaga); z wokalizneją a do pnia geg-, p. żec, jak w zagar (gorzeć), para (przeć)