SJP
*
SŁOWNIK SJP

X

świr

dopuszczalne w grach (i)

świr

potocznie:
1. wariactwo, obłęd, mania;
2. wariat, dziwak, postrzeleniec

-

świr

dopuszczalne w grach (i)

świr

szczebiot ptasi


KOMENTARZE

bajerant # 2005-05-10

do rozdzielenie:
świrU - o ptasim szczebiocie
świrA - o wariacie i wariactwie

tygrysiak # 2007-07-13

O człowieku to samo co czub.

~gosc # 2013-10-18

nie świr tylko ćwir

~gosc # 2015-02-03

jaka jest etymologia "świra" jako potocznego określenia osoby mającej poważne problemy psychiczne?

~gosc # 2015-02-03

Może ma to związek ze słowem "świder", "świdrowanie" to mogło być np. "wiercenie dziury w brzuchu" (szczególne zanudzanie)? Albo było jakieś skojarzenie ze szczerbiotem ptaków, ktoś pomyślał, że osobom z problemami psychicznymi (w przenośni) ptaki w głowie świrują (świergotają)... Może "świrem" najpierw nazywano sam stan psychiczny, nie osobę?

~gosc # 2015-03-23

świr - pot. osoba chora umysłowo, takżer używane na określenie kogoś niezrółnoważonego, dziwacznego

~gosc # 2015-03-29

w gwarze policyjnej szpital psychiatryczny

~gosc # 2015-08-11

Od kiedy słowo "świr" oznacza osobę zaburzoną psychicznie czy "nienormalność" psychiczną? Gdzie, kiedy i dlaczego zaczęło się używanie słowa "świr" w tych znaczeniach?

mirnal # 2017-04-17

"wariactwo, obłęd, mania" - raczej nie; to świrowanie.

Czy można byłoby wymienić naszych ważnych wodzów, ministrów, polityków, którzy zasługiwali/zasługują na określenie "świr"? Np. po 1989? Może badania sugerowane przez Kosiniaka-Kamysza nie są złym pomysłem?

~gosc # 2017-04-17

Niech da dobry przykład i zrobi je pierwszy.

~gosc # 2018-01-13

Być może jest to spokrewnione np. z srb-hr svirep(okrutny), rosyjskim свире́пый(dziki, żądny krwi) i z prasł. *svirěpъ(dziki)? Brzmi podobnie, sens zbliżony

~gosc # 2018-03-13

Słowo to jest eponimem. Pochodzi od rzeki Świr w północnej Rosji. "Wymyślił" je pewien uczeń szkoły podstawowej na Mazurach. Byłem przy tym. Na lekcji geografii pani nauczycielka natarczywie i z uporem chciała aby wskazał ową rzekę na dużej mapie. W związku z tym po lekcji powiedział, że owa pani "świruje". Od tego czasownika ukuto natychmiast rzeczownik "świr" określający kogoś tak się zachowującego, tj. trochę nienormalnie. I poszło w naród te słowo. Było to ok. 1970-72 roku.

~gosc # 2018-03-13

Fajnie, szkoda tylko że (z nadmiaru wrażeń?) raczyłeś zwagarować na następnej lekcji, jaką był język polski, co poskutkowało nieumiejętnością odmiany zaimka "ten" przez rodzaje.

~gosc # 2018-03-13

poprawka: z następnej lekcji

~gosc # 2018-03-14

Gdzie tam był "ten" i jego odmiana?

~gosc # 2018-03-14

> Gdzie tam był "ten" i jego odmiana?
"I poszło w naród te słowo"