dopuszczalne w grach (i)
potocznie:
1. wariactwo, obłęd, mania;
2. wariat, dziwak, postrzeleniec
-
dopuszczalne w grach (i)
szczebiot ptasi
KOMENTARZE
do rozdzielenie:
świrU - o ptasim szczebiocie
świrA - o wariacie i wariactwie
O człowieku to samo co czub.
nie świr tylko ćwir
jaka jest etymologia "świra" jako potocznego określenia osoby mającej poważne problemy psychiczne?
Może ma to związek ze słowem "świder", "świdrowanie" to mogło być np. "wiercenie dziury w brzuchu" (szczególne zanudzanie)? Albo było jakieś skojarzenie ze szczerbiotem ptaków, ktoś pomyślał, że osobom z problemami psychicznymi (w przenośni) ptaki w głowie świrują (świergotają)... Może "świrem" najpierw nazywano sam stan psychiczny, nie osobę?
świr - pot. osoba chora umysłowo, takżer używane na określenie kogoś niezrółnoważonego, dziwacznego
w gwarze policyjnej szpital psychiatryczny
Od kiedy słowo "świr" oznacza osobę zaburzoną psychicznie czy "nienormalność" psychiczną? Gdzie, kiedy i dlaczego zaczęło się używanie słowa "świr" w tych znaczeniach?
"wariactwo, obłęd, mania" - raczej nie; to świrowanie.
Czy można byłoby wymienić naszych ważnych wodzów, ministrów, polityków, którzy zasługiwali/zasługują na określenie "świr"? Np. po 1989? Może badania sugerowane przez Kosiniaka-Kamysza nie są złym pomysłem?
Niech da dobry przykład i zrobi je pierwszy.
Być może jest to spokrewnione np. z srb-hr svirep(okrutny), rosyjskim свире́пый(dziki, żądny krwi) i z prasł. *svirěpъ(dziki)? Brzmi podobnie, sens zbliżony
Słowo to jest eponimem. Pochodzi od rzeki Świr w północnej Rosji. "Wymyślił" je pewien uczeń szkoły podstawowej na Mazurach. Byłem przy tym. Na lekcji geografii pani nauczycielka natarczywie i z uporem chciała aby wskazał ową rzekę na dużej mapie. W związku z tym po lekcji powiedział, że owa pani "świruje". Od tego czasownika ukuto natychmiast rzeczownik "świr" określający kogoś tak się zachowującego, tj. trochę nienormalnie. I poszło w naród te słowo. Było to ok. 1970-72 roku.
Fajnie, szkoda tylko że (z nadmiaru wrażeń?) raczyłeś zwagarować na następnej lekcji, jaką był język polski, co poskutkowało nieumiejętnością odmiany zaimka "ten" przez rodzaje.
poprawka: z następnej lekcji
Gdzie tam był "ten" i jego odmiana?
> Gdzie tam był "ten" i jego odmiana?
"I poszło w naród te słowo"