żenua

O żenua! Co za słownik ;)

żenua - w młodzieżowym slangu odpowiednik słowa żenada i innych jego form leksykalnych, wymowa stylizowana na j. francuski mająca sugerować etymologię tego wyrazu, słowo nie występuje oficjalnie ani w języku polskim ani francuskim, występują inne formy pisane: żenuła, żenła, jenoi (francuski zapis fonetyczny!?, Jenoi - miasto w Gambii)

Słowo to istnieje w jęz. francuskim - génois, czyli genueńczyk (mieszkaniec Genui), czytane właśnie jako "żenua".

Więcej o tym "słowie" tutaj:

http://forum.gazeta.pl/forum/w,94,3602688,3604804,Re_he_he_he_.html?wv.x=1

Żenua to inaczej żenada. Spotkałam się już z tym w dwóch książkach i powtarzała się to nie raz.
Nie wiedziałam że w tym słowniku będzie mowa akurat o tym...

Nowoczesna młodzież pisze żenua oraz Nevada?

Kolejny dziad, który czepia się młodzieży.

1. Właściwa etymologia, nie tylko moim zdaniem, jest taka, że to po prostu zniekształcone "żenada" żartobliwie stylizowane na oryginalny francuski wykrzyknik, stąd też akcentowanie na ostatniej sylabie. W związku z tym warto by było dodać wymowę, a przed "żal.pl" dodać bliższy synonim - "żenada".

2. Słowo może i młodzieżowe, ale znane nie od dziś. Sam kojarzę je jeszcze z lat 80. i nawet wtedy nie odnosiłem wrażenia, że to jakiś świeży wynalazek. Zatem nie tylko "nowoczesna młodzież", Mirnalu.
(Ach, zapomniałbym:
Ceterum censeo Nevadem prohibendam esse!
Mirnalon Starszy)

3. Zaskoczyła mnie natomiast informacja znaleziona na Dobryslownik.pl, że to odmienny rzeczownik rodzaju żeńskiego. Wprawdzie "badanie korpusowe" w necie potwierdza to (zdziwiłbym się, gdyby było inaczej), ale ja to znałem wyłącznie jako wykrzyknik, a jeżeli jako rzeczownik, to raczej pochodny rzeczownik nieodmienny rodzaju nijakiego ("niezłe żenua", coś w rodzaju "to nie takie "hop-siup" czy "kot wydał miłe miau, a pies głośne hau"). W takim razie jednak należałoby rozdzielić znaczenia:
- nieodmienny wykrzyknik z akcentem na "a";
- odmienny rzeczownik rodzaju żeńskiego akcentowany na przedostatniej sylabie.