dopuszczalne w grach (i)
1. nauka ujmująca wszystkie zjawiska we wzajemnym powiązaniu, traktująca rozwój jako walkę wewnętrznych przeciwieństw;
2. sztuka rozumowania i dyskusji polegająca na dochodzeniu do prawdy poprzez ujawnianie sprzeczności tkwiących w pojęciach i sądach;
3. sprzeczności i przeciwieństwa właściwe jakiemuś zjawisku;
4. umiejętność udowadniania swoich racji; argumentacja, tłumaczenie
-
dopuszczalne w grach (i)
1. filozof posługujący się metodą dialektyczną;
2. reprezentant dialektycznej filozofii marksistowskiej;
3. przestarzałe: człowiek wyćwiczony w prowadzeniu dyskusji
KOMENTARZE
metoda dochodzenia do prawdy na drodze przezwyciężania sprzeczności; teoria poznawania rzeczywistości, rozpatrująca zjawiska w powiązaniu, ruchu i rozwoju
sztuka rozumowania, zwłaszcza – umiejętność wyciągania wniosków ze sprzeczności sądów i przeciwstawności pojęć: Podziwiał zręczną dialektykę swego mistrza, który bezbłędnie wyłapywał sprzeczności głoszonej przez przeciwników teorii.