1. w muzyce: technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym zestawieniu kilku linii melodycznych według określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych w utworach wielogłosowych; 2. muzyce: druga melodia towarzysząca pierwszej, np. towarzysząca tematowi w fugach; 3. w muzyce: dział teorii muzyki dotyczący takiej techniki kompozytorskiej; 4. w filmoznawstwie: koncepcja estetyczna okresu kina wczesnodźwiękowego, traktująca dźwięk jako nowy element montażu i samodzielny składnik wizualnego obrazu zdolny wzbogacić metody oddziaływania na widza; 5. przenośnie: coś dopełniającego coś innego