kulawić |
występowanie | Uniwersalny słownik języka polskiego - PWN 2003, 2006, 2008 - S. Dubisz |
odmienność | tak |
E (+b) | kulawieni, kulawiona, kulawioną, kulawione, kulawionego, kulawionej, kulawionemu, kulawiony, kulawionych, kulawionym, kulawionymi, niekulawieni, niekulawiona, niekulawioną, niekulawione, niekulawionego, niekulawionej, niekulawionemu, niekulawiony, niekulawionych, niekulawionym, niekulawionymi |
H | kulawili, kulawiliby, kulawilibyście, kulawilibyśmy, kulawiliście, kulawiliśmy, kulawił, kulawiła, kulawiłaby, kulawiłabym, kulawiłabyś, kulawiłam, kulawiłaś, kulawiłby, kulawiłbym, kulawiłbyś, kulawiłem, kulawiłeś, kulawiło, kulawiłoby, kulawiły, kulawiłyby, kulawiłybyście, kulawiłybyśmy, kulawiłyście, kulawiłyśmy |
I | kulawi, kulawią, kulawicie, kulawię, kulawimy, kulawisz |
d | kulawiono |
i (+b) | kulawienia, kulawieniach, kulawieniami, kulawienie, kulawieniem, kulawieniom, kulawieniu, kulawień, niekulawienia, niekulawieniach, niekulawieniami, niekulawienie, niekulawieniem, niekulawieniom, niekulawieniu, niekulawień |
k | kulaw, kulawcie, kulawcież, kulawmy, kulawmyż, kulawże |
v (+b) | kulawiąca, kulawiącą, kulawiące, kulawiącego, kulawiącej, kulawiącemu, kulawiący, kulawiących, kulawiącym, kulawiącymi, niekulawiąca, niekulawiącą, niekulawiące, niekulawiącego, niekulawiącej, niekulawiącemu, niekulawiący, niekulawiących, niekulawiącym, niekulawiącymi |
~ | kulawiąc
|
aktualizacja | tevex, 2016-05-25 |