lagranżjan

IMHO lagranżjan powinien być! Aż wstyd, że nie ma go w żadnym słowniku ;(

Choć w sumie jest lagrangian. Na Wikipedii jest takie spolszczenie, a i w jakiejś książce też się z nim spotkałem.

oczywiście że powinien być lagranżjan

Na cześć sławnych naukowców są tworzone odnazwiskowe matematyczne pojęcia. Nie ma językowych kłopotów z terminem wronskian (operator Wrońskiego) w przeciwieństwie do nazwy lagrangian (operator Lagrange'a). Większość słowników zwyczajowo nie zamieszcza polskiego sposobu wymawiania tego hasła, przeto można nawiązać do wymowy nazwiska w oryginale. Jednak hasło to, czytane [lagranżjan] (z francuska), nie jest polskim słowem! Aby uznać je za polskie, należałoby wymawiać je po polsku [lagrangjan] albo ustalić pisownię w formie nie lagranżian, lecz lagranżjan i takoż czytać.
Mirnal

Ciekawe, czym kierują się słownikarze zamieszczając w swoich tworach byty takie jak "lagrangian". W książkach spotkałem się tylko z lagranżjanem.

Taa, to może "witkacjana" czytajmy z francuska [witkacżana].

26262626 - ale miluteńki kod

Przepraszam, w nawiasy kwadratowe wkradł się chochlik. Miało być: [lagranżan].

Moim zdaniem to problematyczne "j" w nazwie można by pominąć i ustanowić pisownię "lagranżan".

Nie znam dokładnie genezy tych wyrazów i mogę jedynie zgadywać w jaki sposób zostały one wdrożone do polszczyzny. Możliwe, że końcówka -ian/-jan w "hesjanie", "laplasjanie" i "lagranżjanie"/"lagrangianie" powstała przez podobieństwo do obcojęzycznych odpowiedników (Hessian matrix, Laplacian, Lagrangian).