loggia

W baroku i renesansie - otwarty, ozdobny pawilon z arkadami zamiast ścian; obecnie balkon wnękowy. Po włosku loggia. Słowniki języka polskiego mają loggia [lodżja] (tej loggii, tę loggię, tą loggią; te loggie, tych loggii, tym loggiom). Zbyt egzotyczne, aby uznać za polskie, zatem autorzy słowników zaproponowali coś bardziej polskiego - lodżia [lodżja] (tej lodżii, tę lodżię, tą lodżią; te lodżie, tych lodżii, tym lodżiom). Ponieważ wydaje się to tylko polskawe, przeto można omówić inne rozwiązanie - lodżja [lodżja] (tej lodżji, tę lodżję, tą lodżją; te lodżje, tych lodżji, tym lodżjom). Które są najprzyjaźniejsze dla języka polskiego? A nieco już archaiczne formy to dla porządku (kolejno) - tych loggij, lodżij, lodżyj.

Wyraz branżowy. Takich wyrazów powinno się unikać.
Włoski: loggia to domek i ma ten sam źródłosłów co polska loża: francuski loge.
Czyli mamy po prostu loża. Bo loża to właśnie balkon i z racji przeznaczenia zwykle ozdobny.
Języków branżowych nikt nie kontroluje.