locativus, lokatiwus, miejscownik; w językoznawstwie: 1. szósty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: o (w, na, przy) kim? o (w, na, przy) czym? gdzie?, który w zdaniu może pełnić funkcje okolicznika miejsca, czasu oraz dopełnienia dalszego; 2. forma wyrazowa tego przypadka