Słownik gwary poznańskiej:
pamper lm pampry 1. powsz. [pajac]: Nie mogę z siebie pampra robić. Załóż swoje powiedziała Teresa w tych wyglądasz jak pamper. Jo-żym ta nie jezd pamper na nitce i nie wystworzom fifów na ryczce! Nie podskakuj jak pamper na nitce. Inform. 2. pogardl. [o kimś pretensjonalnym]: Dobrze mu tu, temu pamprowi mamrotał Walek, wciąż do szagra uprzedzony... No więc niech mi się nie kłania ten pamper, nie bełkoce i nie dmucha mi w nos od rana cebulą. Weźmi tego pampra z oczu, co to za ojciec, łedy idź! Inform. 3. przestarz. [walet, figura w kartach]: Karciarzy obowiązywał szczególny żargon... Asy zwał po staropolsku tuzami... walety przechrzcił na pomorskich junkrów lub też zwał pamprami.

Inaczej pampers.