papabile

Kandydat na papieża to papabile (it. ‘godny pozycji papieża; prawdopodobny następca papieża’; liczba mnoga – papabili). Obie formy są nieodmienne, często pisane innym stylem, np. "Papieże, którzy byli papabili przed wyborem to..." albo "Na ogół papieżem zostaje kandydat, który nie był papabile przed elekcją". Trudno je uznać za polskie słowa, przeto powinny one przybrać formy jeden papabil, dwaj papabile (lub papabilowie), podobnie jak nobil, czyli szlachcic (mnogo - nobile/nobilowie). Po niektórych literach, także dwuznakach, formy męskoosobowe są tożsame z niemęskoosobowymi, zatem mogą zniechęcać do stosowania (w obawie przed popełnieniem błędu), ale przecież doskonale znane są osoby o podobnych formach: Apacze, lekarze, notariusze, papieże, pazie, Pigmeje.

Zatem zacytowane zdania powinny mieć postać – "Papieże, którzy byli papabilami przed wyborem, to..." albo "Na ogół papieżem zostaje kandydat, który nie był papabilem przed elekcją".

Przyjrzyjmy się poniższym zdaniom.

"Dostojny papabile wsiadł do oszklonego papamobile, aby na dokumentach przystawić swoje facsimile/faksymile".

"Dostojny papabil wsiadł do oszklonego papamobilu, aby na dokumentach przystawić swoją faksymilę".

"Dostojni papabili wsiedli do oszklonych papamobili, aby na dokumentach przystawić swoje facsimilia/faksymilia".

"Dostojni papabile wsiedli do oszklonych papamobili/papamobilów, aby na dokumentach przystawić swoje faksymile".

Czyż 2. i 4. zdanie nie jest sympatyczniejsze i łatwiejsze do zastosowania, niż 1. i 3. zdanie? Nie są bardziej polskie?

Pierwsze zdanie jest najbardziej sympatyczne, ponieważ się rymuje. ;)
~argus

"Grzechy" Kurii pogrążą włoskich papabile?
proponuję -
"Grzechy" Kurii pogrążą italskich papabilów?