dopuszczalne w grach (i)
1. atak, nagłe wystąpienie lub zaostrzenie się objawów chorobowych
2. gwałtowny, bardzo silny przejaw jakichś przeżyć
KOMENTARZE
"Eksplozja była głucha, dźgnęła uszy krótkim paroksyzmem bólu." Sapkowski - Miecz przeznaczenia.
"Biała, porcelanowa miska stała obok jej śmiertelnego łoża, zawierając w sobie zielonkawą, lepką żółć wydartą z jej gnijącej wątroby paroksyzmami głośnych, stękliwych wymiotów."
James Joyce, "Ulisses"
"Więc mój paroksyzm znowu mnie napada,
Inaczej byłbym zdrów, jak marmur cały,
Stały jak skała, wolny jak powietrze,"
Szekspir, Makbet
"Znałem ten wyraz, widywałem go często u kobiet, ale na twarzy Myrtle Wilson wydawał mi się niepotrzebny i niczym nie wytłumaczony, póki nie zdałem sobie sprawy, że oczami rozszerzonymi paroksyzmem zazdrości wpatrywała się nie w Toma, lecz w Jordan Baker, którą brała za jego żonę." ~ F.S. Fitzgerald, Wielki Gatsby
"I potem nagle - jak gdyby wybuchł w nim jakis paroksyzm - począł się zadawać z najohydniejszymi ludźmi i pogrążył sie w najbardziej wyuzdanej rozpuście." - Lew Tołstoj, "Anna Karenina"
"Przez cały ranek leżeliśmy skamieniali w paroksyzmie pożądania" Nabokov, Lolita
"Twarz młodego człowieka skurczyła się paroksyzmem bezsilnej wściekłości." - Stanisław Przybyszewski, "Dzieci Szatana"
"Fabuła, unieruchomiona w tym erotycznym kwadracie (Witold - Fryderyk - Henia - Karol), dostaje przedziwnych paroksyzmów." - Jerzy Franczak, W katastrofie (posłowie z "Pornografia" Witolda Gombrowicza)
&Ale to był koniec pierwszego paroksyzmu tej strasznej afrykańskiej febry "-fragment książki Henryka Sienkiewicza "w pustyni i w puszczy"
"Wydawało mu się, że spokojnie oddaje się śmierci, pogrążając się w szczęśliwym paroksyzmie samoafirmacji" Terence McKenna - Pokarm bogów
Jedno z moich ulubionych slow
"Jego nogą szarpnął kolejny paroksyzm bólu."-George R. R. Martin "Nawałnica mieczy"
"Po policzkach spływało wiele łez, które raz po raz wycierała chusteczką; wydała z siebie kilka pełnych rozpaczy szlochów, a gdy paroksyzm dobiegł końca, siedziała znów tak spokojnie, jak przedtem."- Charlotte Brontë "Profesor"
"...chociaż zwijał się w paroksyzmie wściekłości"
Fiodor Dostojewski "Zbrodnia i kara"
"Nagle, zanim ktokolwiek zdążył wykonać kolejny ruch, całym kompleksem żółtego szpona wstrząsnął rozdzierający paroksyzm!"
- Jim Steranko, "Nick Fury, agent shield"
"Po głowie oraz posiniaczonej twarzy, wykrzywionej paroksyzmem bólu, wpływały mu krew; z policzków miał zwarty naskórek." F. Dostojewski "Zbrodnia i kara"
"(...) Tam to już nie był sad, tylko paroksyzm szaleństwa, wybuch wściekłości, cyniczny bezwstyd i rozpusta. Tam, rozbestwione, dając upust swej pasji, panoszyły się puste, zdziczałe kapusty łopuchów - ogromne wiedźmy, spódnica za spódnicą, aż ich wzdęte szelestne, dziurawe łachmany oszalałymi płatami grzebały pod sobą kłótliwe to plemię bękarcie"
Bruno Schulz
"Domy Cynamonowe".
tak, my też mamy dostęp do korpusów, guglów itp.
"Dawny ból rozpłynął się w paroksyzmie rozpaczy"
Emily Brontë, "Wichrowe wzgórza"
"Na miękkim piasku, o kilka
metrów od nich, przez cały ranek lezeliśmy skamieniali w paroksyzmie poządania"-Vladimir Nabokov "Lolita"
"Kiedy wszystko co Ci zaoferowała życie przeżyłem aż do paroksyzmu osiągnąłeś stan w którym nie możesz już przeżyć nic"
Emil Cioran "na szczytach rozpaczy"
"Coraz mniej w nich było paroksyzmów grozy, nie lękałem się już nieznanych morskich głębin - przeciwnie wywierały na mnie dziwny urok.
H. P. Lovecraft "Widmo nad Innsmouth"
"Nie myślał ani przez chwilę, dokąd się uda, ale znowu przyszły go szarpać paroksyzmy żalu"
Stafan Żeromski "Ludzie bezdomni"
"Ciri szarpnęła się i zawyła, bo zaciśnięte na jej ramionach dłonie poraziły ją nagle paroksyzmem obezwładniającego bólu." Sapkowski Andrzej, Czas pogardy.
Jeślim listy miał, to czyni tak każden poseł, który w obce strony jedzie, że od znajomych do znajomych listy bierze, by i sam miał przez to komitywę. A jam tu jechał z pismem książęcym nie zgubę waszą knować, ale od takowych was postępków powstrzymać, które nieznośny paroksyzm na Rzeczpospolitą, a na was i na całe wojsko zaporoskie ostatnią zagładę ściągną. Henryk Sienkiewicz, "Ogniem i mieczem".
"[...], wręcz nie spuszczając z niego oczu w trakcie tego przeciągającego się i jakby rozmyślnie przewlekanego paroksyzmu wesołości."
Fiodor Dostojewski, "Zbrodnia i Kara"
"Opowiedziałem kilka anegdot, które wywołały u markizy istny paroksyzm śmiechu, Armand zaś wyglądał na niezwykle zadowolonego." Artur Rubinstein, "Moje młode lata"
ToRo: "(...) Bolesny, natężony, bezowocny PAROKSYZM poznania podpowiada mu zdania cudaczne i plugawe (...)" - Stefan Żeromski, "Doktor Piotr".