plaskacz

Brak.
plaskacz m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y a. -ów
pospolite: uderzenie wewnętrzną częścią otwartej dłoni, zwykle w twarz; liść

źródło: Ciekawy Słownik Języka Polskiego 2005, wyd. Wieloma Słowa, A. Latynoska, B. Groteska

Plaskacz to tez uderzenie, przy ktorym wydaje sie odglos plaskania dłonią o skórę:D Np. plaskać w czoło :D

prawie 13 lat od podania źródła i dalej brak!

z plaskacza, z liścia - uderzenie otwartą dłonią w twarz