ponucić |
występowanie | Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2024 - Z. Saloni i inni Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny - Kurpisz 1994-2005 - H. Zgółkowa (pod: pośpiewać) |
odmienność | tak |
E (+b) | nieponuceni, nieponucona, nieponuconą, nieponucone, nieponuconego, nieponuconej, nieponuconemu, nieponucony, nieponuconych, nieponuconym, nieponuconymi, ponuceni, ponucona, ponuconą, ponucone, ponuconego, ponuconej, ponuconemu, ponucony, ponuconych, ponuconym, ponuconymi |
H | ponucili, ponuciliby, ponucilibyście, ponucilibyśmy, ponuciliście, ponuciliśmy, ponucił, ponuciła, ponuciłaby, ponuciłabym, ponuciłabyś, ponuciłam, ponuciłaś, ponuciłby, ponuciłbym, ponuciłbyś, ponuciłem, ponuciłeś, ponuciło, ponuciłoby, ponuciły, ponuciłyby, ponuciłybyście, ponuciłybyśmy, ponuciłyście, ponuciłyśmy |
I | ponucą, ponucę, ponuci, ponucicie, ponucimy, ponucisz |
d | ponucono |
i (+b) | nieponucenia, nieponuceniach, nieponuceniami, nieponucenie, nieponuceniem, nieponuceniom, nieponuceniu, nieponuceń, ponucenia, ponuceniach, ponuceniami, ponucenie, ponuceniem, ponuceniom, ponuceniu, ponuceń |
k | ponuć, ponućcie, ponućcież, ponućmy, ponućmyż, ponućże |
~ | ponuciwszy
|
aktualizacja | tevex, 2024-09-08 |