poturczyć |
występowanie | Słownik ortograficzny i prawidła pisowni polskiej - MP Feniks 1992 - S. Jodłowski, W. Taszycki (ndpl) |
odmienność | tak |
E (+b) | niepoturczeni, niepoturczona, niepoturczoną, niepoturczone, niepoturczonego, niepoturczonej, niepoturczonemu, niepoturczony, niepoturczonych, niepoturczonym, niepoturczonymi, poturczeni, poturczona, poturczoną, poturczone, poturczonego, poturczonej, poturczonemu, poturczony, poturczonych, poturczonym, poturczonymi |
H | poturczyli, poturczyliby, poturczylibyście, poturczylibyśmy, poturczyliście, poturczyliśmy, poturczył, poturczyła, poturczyłaby, poturczyłabym, poturczyłabyś, poturczyłam, poturczyłaś, poturczyłby, poturczyłbym, poturczyłbyś, poturczyłem, poturczyłeś, poturczyło, poturczyłoby, poturczyły, poturczyłyby, poturczyłybyście, poturczyłybyśmy, poturczyłyście, poturczyłyśmy |
I | poturczą, poturczę, poturczy, poturczycie, poturczymy, poturczysz |
d | poturczono |
i (+b) | niepoturczenia, niepoturczeniach, niepoturczeniami, niepoturczenie, niepoturczeniem, niepoturczeniom, niepoturczeniu, niepoturczeń, poturczenia, poturczeniach, poturczeniami, poturczenie, poturczeniem, poturczeniom, poturczeniu, poturczeń |
k | poturcz, poturczcie, poturczcież, poturczmy, poturczmyż, poturczże |
~ | poturczywszy
|
aktualizacja | tevex, 2012-04-17 |