to zech jest jo!

PUCKA w dawnym herbarzu, a obecnie czkawka - podrażnienie przepony po suchym posiłku. Mimowolne skurcze przepony i mięśni oddechowych klatki piersiowej powodują wdech z równoczesnym zamknięciem głośni, co wydaje charakterystyczny szczekliwy odgłos. Przyczyną może być również cukrzyca, zapalenie wątroby lub guz mózgu. Puckać, napuckać się to znaczy: jeść, najeść się do syta.
Stąd zapewne skojarzenie z człowiekiem otyłym. Nie ma to jednak związku, bo otyłość powodują inne schorzeniami, najczęściej przewodu pokarmowego.

PUCKA - sowa, prowadzi naziemny tryb życia. Bywa aktywna za dnia, ale najbardziej o zmierzchu i o świcie. Mało płochliwa. Zaniepokojona kiwa się w górę i w dół. Wydaje głos przypominający czkawkę. Często przesiaduje na słupkach ogrodzeniowych lub niewielkich pagórkach niedaleko swojej nory.

Jest taki znak w herbarzu co nazywa się Puchała, pu-c-hała. Oznacza czkawkę z powodu napchania się chałą. Chała to rodzaj posnego pieczywa, szabasowa bułka żydowska najczęściej zapleciona w warkocz. Można w piekarni kupić chałę z lukrem lub kruszonką, ale najlepiej posmarować ją masłem albo dżemem, bo PUCKA murowana.
Dolegliwość łagodzi herbata z rumianku i świeżych liści mięty, bo działa uspokajająco, łagodząco i rozkurczowo.