samoutlenić |
występowanie | Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2024 - Z. Saloni i inni |
odmienność | tak |
H | samoutlenili, samoutleniliby, samoutlenilibyście, samoutlenilibyśmy, samoutleniliście, samoutleniliśmy, samoutlenił, samoutleniła, samoutleniłaby, samoutleniłabym, samoutleniłabyś, samoutleniłam, samoutleniłaś, samoutleniłby, samoutleniłbym, samoutleniłbyś, samoutleniłem, samoutleniłeś, samoutleniło, samoutleniłoby, samoutleniły, samoutleniłyby, samoutleniłybyście, samoutleniłybyśmy, samoutleniłyście, samoutleniłyśmy |
I | samoutleni, samoutlenią, samoutlenicie, samoutlenię, samoutlenimy, samoutlenisz |
d | samoutleniono |
i (+b) | niesamoutlenienia, niesamoutlenieniach, niesamoutlenieniami, niesamoutlenienie, niesamoutlenieniem, niesamoutlenieniom, niesamoutlenieniu, niesamoutlenień, samoutlenienia, samoutlenieniach, samoutlenieniami, samoutlenienie, samoutlenieniem, samoutlenieniom, samoutlenieniu, samoutlenień |
k | samoutleń, samoutleńcie, samoutleńcież, samoutleńmy, samoutleńmyż, samoutleńże |
~ | samoutleniwszy
|
aktualizacja | tevex, 2017-07-16 |