skwitać |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) (pod: skwitnąć) Słownik gramatyczny języka polskiego (sgjp.pl) - NCN 2023 - Z. Saloni i inni |
odmienność | tak |
H | skwitali, skwitaliby, skwitalibyście, skwitalibyśmy, skwitaliście, skwitaliśmy, skwitał, skwitała, skwitałaby, skwitałabym, skwitałabyś, skwitałam, skwitałaś, skwitałby, skwitałbym, skwitałbyś, skwitałem, skwitałeś, skwitało, skwitałoby, skwitały, skwitałyby, skwitałybyście, skwitałybyśmy, skwitałyście, skwitałyśmy |
I | skwita, skwitacie, skwitają, skwitam, skwitamy, skwitasz |
d | skwitano |
i (+b) | nieskwitania, nieskwitaniach, nieskwitaniami, nieskwitanie, nieskwitaniem, nieskwitaniom, nieskwitaniu, nieskwitań, skwitania, skwitaniach, skwitaniami, skwitanie, skwitaniem, skwitaniom, skwitaniu, skwitań |
k | skwitaj, skwitajcie, skwitajcież, skwitajmy, skwitajmyż, skwitajże |
v (+b) | nieskwitająca, nieskwitającą, nieskwitające, nieskwitającego, nieskwitającej, nieskwitającemu, nieskwitający, nieskwitających, nieskwitającym, nieskwitającymi, skwitająca, skwitającą, skwitające, skwitającego, skwitającej, skwitającemu, skwitający, skwitających, skwitającym, skwitającymi |
~ | skwitając
|
aktualizacja | tevex, 2017-11-01 |