uraić |
występowanie | Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
odmienność | tak |
B | uraj, urajcie, urajcież, urajmy, urajmyż, urajże |
E (+b) | nieurajeni, nieurajona, nieurajoną, nieurajone, nieurajonego, nieurajonej, nieurajonemu, nieurajony, nieurajonych, nieurajonym, nieurajonymi, urajeni, urajona, urajoną, urajone, urajonego, urajonej, urajonemu, urajony, urajonych, urajonym, urajonymi |
H | uraili, urailiby, urailibyście, urailibyśmy, urailiście, urailiśmy, uraił, uraiła, uraiłaby, uraiłabym, uraiłabyś, uraiłam, uraiłaś, uraiłby, uraiłbym, uraiłbyś, uraiłem, uraiłeś, uraiło, uraiłoby, uraiły, uraiłyby, uraiłybyście, uraiłybyśmy, uraiłyście, uraiłyśmy |
I | urai, uraicie, uraimy, uraisz, urają, uraję |
d | urajono |
i (+b) | nieurajenia, nieurajeniach, nieurajeniami, nieurajenie, nieurajeniem, nieurajeniom, nieurajeniu, nieurajeń, urajenia, urajeniach, urajeniami, urajenie, urajeniem, urajeniom, urajeniu, urajeń |
~ | uraiwszy
|
aktualizacja | tevex, 2017-10-28 |