wilkołak

"Człowiek który był(i pragnie znowu być by wrócić do swej naturalnej, nieludzkiej formy, bliższej przyrodzie i odleglejszej od cywilizacji) wilkiem" - określenie oznaczało dawniej kogoś, kto we wcześniejszym wcieleniu był wilkiem, bądź od wilka pochodził (totem klanowy).
U ludów indoeuropejskich szczególną rolę odgrywał (W)Ulfhedin/Ulfhednar - wojownik-szaman poświęcony właśnie wilkowi. Kulty zwierząt jako bóstw opiekuńczych konkretnej osoby lub rodziny były szeroko rozpowszechnione w dawnych społeczeństwach, tak jak czczenie kamiennych monumentów czy świętych gajów, czy składanie ofiar. Jednak obyczaje wojowników przetrwały dłużej i stały się elementem tradycji w kulturach zdominowanych przez chrześcijaństwo (np. herby, ale również legendy i sentencje) bądź rytualnych obrzędów np. dekapitacja pokonanych wrogów (zwyczaj znany od Japonii przez Afrykę i Europę po Amerykę oraz Oceanię). Silna więź z konkretnym zwierzęciem to cecha pojawiająca się u Indian i Skandynawów. U tych pierwszych było to wysoce zindywidualizowane (poza azteckimi półkastami bohaterów wojennych - orła i jaguara), u tych drugich najpopularniejszym zwierzem był niedźwiedź (jako że najsilniejszy). Kompleksy i samotniczy styl życia doprowadziły niedźwiedziołaków do rozwinięcia czegoś na kształt subkultury zrozpaczonych zabijaków opartej o berserkeryzm.

Wilkołactwa nie należy mylić z wilczymi przebraniami które Indianie ubierali na polowanie w ramach kamuflażu. Wilcze skóry noszone przez husarzy były nawiązaniem do rzymskich tradycji okrywania się hełmami z wilczej skóry przez pospolite ruszenie najuboższych obywateli służących jako oszczepnicy ("velites"), co z kolei wywodzi się z legendy o Marsie wysyłającym wilczycę po Remusa i Romulusa. B. podobną legendę posiadają Turcy (jako grupa etniczna) co wskazuje na to że u progu swego istnienia porwali dużo aryjskich kobiet, tak jak etruscy (niearyjscy) przodkowie Rzymian porywali Sabinki (Italijki, a więc Aryjki).

Jeszcze: przysłowiowe wręcz samotniczość, socjopatia i egoizm przypisywane wilkom, wskazują na silną izolację i przeciwstawianie się ludzkości/światu stojacą za tym zjawiskiem. Wilk powszechnie jest symbolem nie tylko zajadłości, ale i nonkonformizmu.