witkacjana

Dlaczego witkacjana, ale mickiewicziana?

bo po C jest J

po c, s i z jest J, zatem mickiewicZjana

CZ to nie Z

po literach c, s i z piszemy J, zatem mickiewicZjana

takie zasady dotyczą głosek, a nie liter, a więc CZ to inna głoska niż Z

porównaj:
płaz i płacz kończą się tą samą literą, ale inną głoską, mamy więc
o płaZIE i - inaczej! - o płaCZU

Czyli
gdyby był Witkaczy, to byłoby witkacziana?
Przecież zasada była mądrze wymyślona i domyślnie dotyczy cz, sz, ż itp.

trudno polegać na domyślnosci ~gosci

to poszukajmy dokładny zapis tej reguły

http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629325
A. Rzeczowniki zakończone na -ja występującym po s, z, c mają w tych przypadkach zakończenie -ji, np.
Rosja — Rosji, misja — misji, Azja — Azji, poezja — poezji, edukacja — edukacji, restauracja — restauracji, stacja — stacji,

Ja proponuję prostą regułę:
Jak nazwisko kończy się na samogłoskę, wtedy: -jana (witkacjana)
Jak kończy się na spółgłoskę: -iana (mickiewicziana, sienkiewicziana, balzakiana)
Aga S.

Ale sprawa nie dotyczy tylko nazwisk, bo też innych nazw, np. Cuzwaszja i welwiczjana. Jeśli przeforsowano zasadę, że J piszemy p c, z i s, to trzeba konsekwentnie iść dalej - skoro po Z piszemy J, to po SZ i CZ również.

Doprawdy radosne jest to, co tu się dzieje. Jeden wkleja - z linkiem! - coś, co mu się pod mysz nawinęło, a co kompletnie nie ma związku z tematem. Druga PROPONUJE regułę. Trzecie dla uroków nawijania wymyśla własne słowa (welwiczjana - a to dobre!).

wywalić w ogóle te formy, są idiotyczne!

Welwiczja przedziwna, w. osobliwa (Welwitschia mirabilis Hook f.), funkcjonuje także pisownia welwiczia)