wynucić |
występowanie | Wielki słownik języka polskiego (wsjp.pl) - IJP PAN 2024 - P. Żmigrodzki Słownik języka polskiego - PWN 1958-1969 - W. Doroszewski (ndpl) |
odmienność | tak |
E (+b) | niewynuceni, niewynucona, niewynuconą, niewynucone, niewynuconego, niewynuconej, niewynuconemu, niewynucony, niewynuconych, niewynuconym, niewynuconymi, wynuceni, wynucona, wynuconą, wynucone, wynuconego, wynuconej, wynuconemu, wynucony, wynuconych, wynuconym, wynuconymi |
H | wynucili, wynuciliby, wynucilibyście, wynucilibyśmy, wynuciliście, wynuciliśmy, wynucił, wynuciła, wynuciłaby, wynuciłabym, wynuciłabyś, wynuciłam, wynuciłaś, wynuciłby, wynuciłbym, wynuciłbyś, wynuciłem, wynuciłeś, wynuciło, wynuciłoby, wynuciły, wynuciłyby, wynuciłybyście, wynuciłybyśmy, wynuciłyście, wynuciłyśmy |
I | wynucą, wynucę, wynuci, wynucicie, wynucimy, wynucisz |
d | wynucono |
i (+b) | niewynucenia, niewynuceniach, niewynuceniami, niewynucenie, niewynuceniem, niewynuceniom, niewynuceniu, niewynuceń, wynucenia, wynuceniach, wynuceniami, wynucenie, wynuceniem, wynuceniom, wynuceniu, wynuceń |
k | wynuć, wynućcie, wynućcież, wynućmy, wynućmyż, wynućże |
~ | wynuciwszy
|
aktualizacja | tevex, 2019-01-17 |