| wyręczyć |
| występowanie | Słownik ortograficzny: rejestr wyrazów występujących w języku polskim - Muza SA 2001, 2005, 2006 - T. Karpowicz |
| odmienność | tak |
| E (+b) | niewyręczeni, niewyręczona, niewyręczoną, niewyręczone, niewyręczonego, niewyręczonej, niewyręczonemu, niewyręczony, niewyręczonych, niewyręczonym, niewyręczonymi, wyręczeni, wyręczona, wyręczoną, wyręczone, wyręczonego, wyręczonej, wyręczonemu, wyręczony, wyręczonych, wyręczonym, wyręczonymi |
| H | wyręczyli, wyręczyliby, wyręczylibyście, wyręczylibyśmy, wyręczyliście, wyręczyliśmy, wyręczył, wyręczyła, wyręczyłaby, wyręczyłabym, wyręczyłabyś, wyręczyłam, wyręczyłaś, wyręczyłby, wyręczyłbym, wyręczyłbyś, wyręczyłem, wyręczyłeś, wyręczyło, wyręczyłoby, wyręczyły, wyręczyłyby, wyręczyłybyście, wyręczyłybyśmy, wyręczyłyście, wyręczyłyśmy |
| I | wyręczą, wyręczę, wyręczy, wyręczycie, wyręczymy, wyręczysz |
| d | wyręczono |
| i (+b) | niewyręczenia, niewyręczeniach, niewyręczeniami, niewyręczenie, niewyręczeniem, niewyręczeniom, niewyręczeniu, niewyręczeń, wyręczenia, wyręczeniach, wyręczeniami, wyręczenie, wyręczeniem, wyręczeniom, wyręczeniu, wyręczeń |
| k | wyręcz, wyręczcie, wyręczcież, wyręczmy, wyręczmyż, wyręczże |
| ~ | wyręczywszy
|
| aktualizacja | 2006-08-02, scaevus |